کد مطلب:3822 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:20

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

علل دين گريزي جوانان چيست ؟

حضرت آية الله العظمي مكارم شيرازيدر اين خصوص فرموده اند : به عقيده ما فاصله گرفتن بسياري ازجوانان ازمجامع ديني عوامل متعددي دارد كهازهمه مهمتر دو عامل است . اول : تبليغات مسمومي است كه عمال بيگانه ازمدتها پيش درميان جوانان ماكرده اند وآنها رانسبت به جوامع ديني وروحانيت بدبين ساخته اند ، وحقايق راطوري ديگر درنظر آنها جلوه داده اند .

دوم : عدم انضباط دربعضيجلسات ديني ، وعدم رعايت اصول صحيح سخنراني وتبليغات ديني دربعضي ازاين مجامع ، به طوريكه بتواند افكار تشنه جوانان تحصيل كرده راباتعليمات عالي وارزنده اسلام سيراب نمايند. (1)

عوامل مهم ديگري هم هست كه مي توان نام برد مانند : بعضي اختلافات ميان دولتمردان وايجاد خطوط وجناح بنديها كه اتحاد مردم را خدشه دار مي كند . عامل ديگر دنيا گرايي بعضيمسئولين ومنتسبين به دين مي باشد . هنر بزرگ امام راحل اين بود كه راه روحانيت درباري وجاه طلب ودنيا گرا را ازاهل زهد وتقوي جدا نمود. همانطور كه مخلصين وخدمتگزاران ازقشر روحانيت ومسئولين درانقلاب ، روشني چشم ملت ومحل اعتماد آنها هستند.دنيا گرايي ورفاه طلبي برخي نيز صدمات جبران ناپذيري به اعتماد وحمايت مردم وارد مي آورد . حضرت امام فرمودند : مبادا خداي نخواسته يك وقت ازاين زي طلبگي خارج بشوند وخروج آنها موجب تزلزل عقيدتي درمورد مردم بشودودرباره دولتمردان فرمودند :بدبختي وخوشبختي ملتها بسته به اموري است كه يكي ازمهمات آن صلاحيت داشتن هيأت حاكمه است .





1)پرسشها و پاسخهاي مذهبي ، ج 4















البته عامل ديگري نيز هست كه خود جوانان نيز بعضي راه تهذيبوخودسازي را طي نمي كنند وتا زماني كه دستورات ديني را رعايت نكنند به شيرينيها ، حلاوتها وثمرات ديني آن نمي رسند وتنها با ظواهر دين نيز راه به جايي نخواهند برد.

درحقيقت عامل دين گريزي انتخاب راه خوشگذراني وعيش وعشرت است كه برخي را ازدرك دين محروم ساخته است.

پرسش:

عدم انجام نذر و تعهد شرعي چگونه است؟ اگر خارج از زمان مورد نظر با تأخير اجرا شود چگونه است؟

پاسخ:

(( توضيح المسائل مراجع، جلد دوم، صفحة 547 و 548 ))

مسألة 2653 - [ امام خميني ( ]اگر نذر كند روز معيني را روزه بگيرد، بايد همان روز را روزه بگيرد و چنانچه در آن روز مسافرت كند قضاي آن روز بر او واجب است.

اين مسأله در رسالة آيت الله بهجت نيست.

گلپايگاني، اراكي، فاضل: مسأله - اگر نذر كند روز معيّني را روزه بگيرد، (گلپايگاني، فاضل: بايد همان روز را روزه بگيرد و) نميتواند در آن روز مسافرت كند و اگر بواسطة مسافرت روزه نگيرد، بايد گذشته از قضاي آن روز كفاره هم بدهد (گلپايگاني: يعني يك بنده آزاد كند يا به شصت فقير طعام دهد يا دو ماه پيدر پي روزه بگيرد ) ولي اگر ناچار شود كه مسافرت كند يا عذر ديگري مثل مرض يا حيض براي او پيش آيد، قضاي تنها كافي است.

خوئي، تبريزي: مسأله - اگر نذر كند روز معيّني را روزه بگيرد، بايد همان روز را روزه بگيرد و در صورتي كه عمداً روزه نگيرد بايد گذشته از قضاي آن روز كفاره هم بدهد ? ( و أظهر اين است كه كفّارهاش كفّارة مخالف يمين است چنان كه خواهد آمد ?) ولي در آن روز( اختياراً ميتواند مسافرت كند و روزه را نگيرد و چنانچه در سفر باشد، لازم نيست قصد اقامه كرده و روزه بگيرد و در صورتي كه از جهت سفر يا از جهت عذر ديگري مثل مرض يا حيض روزه نگيرد، لازم است روزه را قضا كند ( .

? صافي: و أحوط در كفاره نذر در مسألة [1672] (گفته شد ولي در آن روز اختياراً ميتواند مسافرت كند يا اگر مسافر است قصد اقامه نمايد اگرچه موافق با احتياط ترك سفر يا قصد اقامه است.

? [ قسمت داخل پرانتز در رسالة آيت الله سيستاني نيست]

( تبريزي: بلي، در آن روز ...

( سيستاني: ولي كفاره ندارد.مكارم: مسأله - هرگاه نذر كند روز معيني را روزه بگيرد، احتياط واجب آن است كه آن روز سفر نكند تا بتواند روزة خود را بجا آورد و چنانچه در آن روز مسافرت كند، قضاي آن روز بر او واجب است و احتياط واجب آن است كه كفّاره نيز بدهد.

مسألة 2654 - [ امام خميني ( ] اگر انسان از روي اختيار به نذر خود عمل نكند بايد كفاره بدهد1 يعني يك بنده آزاد كند يا به شصت فقير طعام دهد يا دو ماه پيدر پي روزه بگيرد.

1- خوئي، تبريزي، سيستاني: بقية مسأله ذكر نشده.

گلپايگاني، صافي: بايد به مقداري كه در مسأله پيش گفته شد كفاره بدهد.

مكارم: گناه كرده و بايد كفاره بدهد ...

مسألة 2655 - اگر نذر كند كه تا وقت معيني عملي را ترك كند، بعد از گذشتن آن وقت ميتواند آن عمل را بجا آورد و اگر پيش از گذشتن وقت از روي فراموشي يا ناچاري1 انجام دهد، چيزي بر او واجب نيست ولي بازهم لازم است كه تا آن وقت آن عمل را به انجام نياورد و چنانچه (دوباره پيش از رسيدن آن وقت2) بدون عذر آن عمل را انجام دهد، بايد به مقداري كه در مسألة پيش گفته شد كفاره بدهد3 .

اين مسأله، در رسالة آيت الله بهجت نيست.

1- مكارم: از روي فراموشي يا اجبار ...

2- [قسمت داخل پرانتز در رسالة آيت الله مكارم نيست]

3- خوئي، تبريزي، سيستاني: بايد كفاره بدهد.

گلپايگاني، صافي: بايد به مقداري كه در دو مسألة پيش گفته شد كفاره بدهد.





____________________________

( مسألة 1672 - صافي: در كفارة آن دو قول است: يكي اين است كه يك بنده آزاد نمايد و يا دوماه پي در پي روزه بگيرد يا به شصت فقير طعام دهد و اين قول در صورت اختيار آزاد كردن بنده يا اطعام شصت فقير مطابق با احتياط است وقول ديگر تخيير بين آزاد كردن يك بنده و طعام دادن به ده فقير يا پوشاندن آنها و اگر هيچيك را نتواند، سه روز پي در پي روزه بگيرد.